![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ruch oporu w III Rzeszy
Choć hitlerowski reżim bezwzględnie rozprawiał się z każdym przejawem opozycji, nie brakowało Niemców, którzy przyłączali się do antynazistowskiego ruchu oporu. Działali w nim cywile, duchowni i wojskowi.
Po bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy w maju 1945 r. alianci starali się przejąć jak najwięcej nazistowskich archiwów dotyczących m.in. ruchu oporu w państwie rządzonym przez Adolfa Hitlera i NSDAP. Wraz z przejmowaniem archiwów Służby Bezpieczeństwa i Gestapo poznawano tożsamość ludzi zakwalifikowanych jako przeciwnicy reżimu. Fakt, że nie byli zbrukani nazistowską przeszłością, sprawiał, że stawali się użyteczni przy tworzeniu administracyjnych struktur w nowych Niemczech.
Ruch antyhitlerowski w III Rzeszy rozwinął się w trzech grupach społecznych: w środowisku cywilnym, w wojsku i wśród duchowieństwa. W mowie wygłoszonej w marcu 1933 r. w kościele ewangelickim w Poczdamie Adolf Hitler zadeklarował pełne poszanowanie autonomii kościołów. W rzeczywistości już wówczas planował całkowite podporządkowanie sobie dwóch głównych wyznań w Niemczech – protestantyzmu i katolicyzmu.
Jedna Rzesza, jeden wódz, jeden Kościół
W 1933 r. Niemcy liczyły ok. 60 mln mieszkańców i niemal wszyscy byli chrześcijanami (ok. 40 mln protestantów i 20 mln katolików). Mniej niż 1 proc. stanowili obywatele wyznania mojżeszowego. Protestanci byli skupieni w utworzonej w 1922 r. Konfederacji Niemieckiego Kościoła...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
